Егер балаңыз:

•  Еш себепсіз мектепке немесе сабаққа барғысы келмесе;
• жиі басының не ішінің ауырғанын айтса;
• оқуға және үйірмелерге қызығушылығы болмаса;
• үйге сынған немесе жоғалған заттармен қайтып келсе;
• тұйық, мазасыз, үндемейтін болып кетсе;
• мектеп, сыныптастары туралы әңгімеден қашқақтаса;
• қорқып, күдіктеніп, мінезі күрт өзгерсе – бұған міндетті түрде назар аударыңыз.
• Баланы қолдау маңызды
• Тыңдаңыз және сеніңіз. Мәселе сізге ұсақ-түйек болып көрінсе де, бала үшін ол өте маңызды болуы мүмкін.
• Ашық сөйлесіңіз. “Мектепте өзіңді қалай сезінесің? Сені мазалайтын мәселе бар ма?” деп сұраңыз.
• Өзін-өзі бағалауды нығайтыңыз. Балаңызды қолдап, жетістіктерін айтып отырыңыз.
• “Жоқ” деп айтуға үйретіңіз. Жеке шекарасын қорғай білуді дамытыңыз.
• Сенім орнатыңыз. Бала ата-анасының әрдайым оның жағында екенін білуі тиіс.
• Балаңызбен достық, құрмет және ізгілік туралы сөйлесіңіз.
• Сезімталдыққа үйретіңіз: әділетсіздікке тап болған кейіпкерлер жайлы кітаптар мен фильмдерді бірге талқылаңыз.
• Агрессивті контентті шектеп, интернет ортасын бақылап отырыңыз.
• Үлгі болыңыз. Отбасыда дөрекілік пен кемсітушілікке жол бермеңіз.

Есіңізде болсын: буллингтің салдарымен күрескеннен гөрі, оның алдын алу әлдеқайда жеңіл. Ең маңыздысы – отбасының қолдауы және ата-ана мен бала арасындағы сенім.